KIŞ GİBİ...

Kýþ mevsimi gibi duygularým...
Sobada odunum yok, ateþim yok
Üþür durur yüreðim,
Anýlarým üþür,yaþadýklarým dondurur ,üþürüm
Ýçimde kar fýrtýnalarý ,
Kanýmý dondurur
Duygularým buz tutar,donarým..
Hayat öyle üst üste darbeler vurur,
Kalbimin duvarlarýna ...
Planlarým altüst olur...
Üþür umutlarým,sevgilerim..
Güvendiðin daðlara kar yaðar,
Sýrtýndan vurur en güvendiklerin..
Acýyor acýyor kalbim..
Ne zaman dinecek bu fýrtýna..
Ne zaman bitecek bu kýþ mevsimi
Ne zaman yaðacak hayatýma
Ýlkbahar yaðmurlarý,
Mis kokan çiçekleriyle
Ömrüm geçmesin hep hüzünle,
Tanrým ,hiç deðilse bundan sonra..
Kader gülse yüzüme,gönlüme,
Hoþ gelse hayatýma..
Hoþ gelse yüreðime...
hayat güneþim...
Kýþlar bahara dönüþse...
Hep özlediðim çiçekler açsa...
Yüreðimde,gönlümde...
Sevinçten ölsem bir anda
Mutluluktan uçsa gönlüm
Taa uzaklara...
Arkamda býraksam o kasvetli kýþlarý..
Unutsam,acýlarý,tüm anýlarý
Kalbimde çöreklenmiþ kýþlarý..
Fýrtýnalarý,kara kýþlarý
Özlemler,hasretler kalsýn anýlarda
Mutluluk,ey mutluluk
Hoþ gelsin hayatýma
Yaþamam için
Katlanmam için bu hayata...


Gönül Beyan
emekli öðretmen


Sosyal Medyada Paylaşın: