KARAKIŞ GİBİ

Dönerdin baþýmda karakýþ gibi,
Bazen sis olurdun, bazen de duman.
Çýrpýnýp dururdu kalbim kuþ gibi,
Ayak seslerini duyduðum zaman.

Hasretlik çekerdim o ahu göze.
Neler vermezdim ki bir güzel söze.
Asýrlar sýðardý bir kýsa güze.
Seni uzaklardan gördüðüm zaman.

Seninle gelirdi sevda günleri.
Hafiften eserdi bahar yelleri.
Dökerdim yoluna gonca gülleri.
Vuslatýn baðýna girdiðim zaman.

Sen gidince, sanma bu aþk ta biter.
Yüreðim kan aðlar, dil feryat eder.
Bu hasretlik sana da, bana da yeter.
Ortadan ikiye böldüðüm zaman.

Nazlanýrsan, belki ben de býkarým.
Senden uzaklaþýp, daða çýkarým.
Sanma ki kafama kurþun sýkarým.
Aþkýndan deliye döndüðüm zaman.

Ecel yaklaþýyor bak yavaþ, yavaþ.
Ölünce biter mi anlamsýz savaþ?
Düþer mi gözünden iki damla yaþ?
Musalla taþýna konduðum zaman.

Sabri Koca



Sosyal Medyada Paylaşın: