Usandım!..
Usandým!...
Takýldým kaldým sendeki o bakýþa,
Ayrýlýkla saran koldan usandým,
Kara bahtým iter dik yokuþa,
Hep gurbete varan yoldan usandým…
Hayat okyanusunda çaresiz yüzdüm,
Aþk kavþaðýnda bakýþýn süzdüm,
Kaderimmiþ dedim bu caný üzdüm,
Býçak olup vuran dilden usandým…
Senin cehenneminde dal gibi yandým,
Sabahlara aðlamaklý uyandým,
Karanlýk kalplerde sustum, katlandým,
Beyhude yoran elden usandým…
Uzaða savuran rüzgar misali,
Hayatý bitiren dertler misali,
Yapraklarý dökmüþ bir dal misali,
Beli bükük duran halden usandým…
Sevda mangalýnda kor gibiyim bak
Penceresinde tülü yok ev gibiyim bak,
Aþkýnýn hedefine yol gibiyim bak,
Aþk silahýyla vuran ondan usandým…
Söküp atamadým, sensin kalbimde,
Sende unutma, gün ola beni de,
Hýzla çoðalan bu aþkýn selinde,
Küreksiz dolaþan saldan usandým…
Böyle yalnýzlýkla geçen günlere,
Ýmrenir olmuþum diðer ellere,
Kýymet bilmedik bu gönüllere,
Boyun eðmiþ candan usandým…
Veysel’im sendeki görünmez duman,
Yalnýzlýk hamuruyla yoðruldun her an,
Dalýpta hayale böyle her zaman,
Sevgili bekleyen kalpten usandým…
Veysel Kimene
Sevda Þairi
(Kemal Yenice)
© Bu þiirin her türlü telif hakký þairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
Þiirlerin izin alýnmadan kopyalanmasý ve kullanýlmasý 5846 sayýlý Fikir ve Sanat Eserleri Yasasýna göre suçtur.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.