Gam inecek yüzüne aðaracak saçlarýn. Býraktýðým boþluðu kimse doldurmayacak. Her gün yargýlayacak seni aðýr suçlarýn. Ellerin mutluluða kadeh kaldýrmayacak.
Sanma ki gülen yüzün aynalarda hancýdýr, Vicdaný konuþanýn kendisi yalancýdýr.
Gidiyorsun...Maziye baþ mý eðdireceksin? Sen þimdi mabedime el mi deðdireceksin?
Hiçbir gece, hiçbir düþ seni saklamayacak, Sýðýndýðýn gönüller seni aklamayacak.
Gün gelip düþeceksin kendi öz boþluðuna, Ýntizar edeceksin garip sarhoþluðuna.
Göðüsünde kalp diye bir kor taþýyacaksýn. Hüsranýna tutunup zar zor yaþayacaksýn.
Layýðýný bulacak, dizini döveceksin, Þerefine içtiðin her þeye söveceksin.
Çýkardýðýn yangýnda en çok sen yanacaksýn, O vakit enkazýna bakýp utanacaksýn.
Bir insan vicdanýndan alýrsa eðer darbe, Artýk güç yetiremez kendiyle bile harbe.
Sen savaþ meydanýndan kaçan munafýk gibi, Gidiyordun ’dur’ dedim.Yol aldý ayaklarýn. Gördüm ki sadakatin artýk un ufak gibi, Sebebisin kalbinden yediðin dayaklarýn.