Komşum

Gõlgen yeter komþum

Īþte þu ýrmak nasýl coþkulu akýyorsa
Ondaki haz sensin
Gūneþ her sabah selam verir ya
Bahçemizin ūstüne gülümseyerek
Ondaki içten tebessüm sensin

Hani yïldïzllar çiçek açarya
Gecenin ūstüne üstüne
Ïþte o yasemen kokusu sensin
Biz senden õðrendik kirazlarïn kulaðïna
Sevgimizi boþaltmayï her sabah.

Hani gūlleri budarsýnya zemheriden sonra
Sevgide de õlçülü olmayý õðrettin bize
Ayrýk otunu temizlerken bahçenden
Hainleri de asmak gerek hocam derken
Bir yiðit mertliðiydi haykýrýþý yüreðinin

Çiçekler diktin bahçene renk renk
Kýrmýzý beyaz
Gòðe bayrak açan
Sen onu bulutlarýn ūstūne diktin.

Gõnül saraylarýndan alýp
Zindanlara tïkmak istediler
Direndin
Hakim oldular savcï oldular
Ama avukatýn Allahtý
baþaramadýlar

Þimdi Toros rüzgarlarýnýn õzgün þarkýlarýnda esiyorsan gururla.
Sonbahar hūzūnlerine inat
Her gecenin bir sabahý var elbet.

Ay ýþýðïnda bile
Lekesiz gõlgen var
Bize giderken býraktýðïn
Ayak izin yeter.

Hani leylekler uçar ya
Gūneþin doðduðu ülkelere
Ayçiçeðinin gülūmsediði
Kuzey memleketlerine

Sen gidince oralara
Biz yalnýzlýkta ūþūyoruz.
Bize gõlgeni býrak git
Bize gõlgen yeter.
Sosyal Medyada Paylaşın: