Son Bir Öyküyle

kendimi nasýl kandýrýyorum
bilmezlikten geliyorum
bedenimle savaþtayken
özlüyorum sesini de
söylemekler fýþkýrýyor gözlerimin bulanýklýðýndan
biyografik aþkým olsaydýn keþke
ama hep o andaki gibi
çorbalansaydýk sevgilim diyebilseydim...

portakal çiçeði düþer saçlarýma
seni ilk kez gördüðüm an gibi
þehirler baharlarca ayaklanmýþ
kalp atýþlarýmda...

rezil dertler ayýklanýr artýk
aðlamaklý ilk uyanma anlarýmdan
kayýp yalnýzlýðýmýn arkadaþlýklarý tazelenir
ýþýklarý söndürmeden
son bir öyküyle güler misin
çocuk ruhuma
ay ýþýðýndan sonraki
gemileri kaçýrmadan rüyalarým...




Kaðan Ýþçen...
Sosyal Medyada Paylaşın: