GÖNÜL

GÖNÜL

Elâ gözü gördüm de ben, ah neler çektim,
Ýçimdeki aðrýlarým, bir türlü bitmez.
Elimden de bir þey gelmez; dað gibi çöktüm,
Ömür gelip geçti gönül, yâr bizi bilmez.

Gönül, yâre on düðümlen, neden baðlandýn?
’Elâm’ diye sayýklarken, oysa can yakar.
Yüzün asýp için için, pek tasalandýn.
Bilirim o bakýþlara, çok tamahýn var,

Deli gönül býrazcýk da, ýsrar etsene!
Hep içine atýp atýp, nasýl yaþarsýn?
Dünya dersen; gelip geçer, hepsi yalan be!
Þu dillerin çözülsün de, yâre yakarsýn.

Gönül, senin bu hâlinden, endiþeliyim.
Ela gözlü emeline, sarman dileyim.
Biraz mutlu olman için, neler etmezdim?
Yoksa nazýn bana mýdýr? Söyle bileyim.

15.01.2017

MCÝO
Sosyal Medyada Paylaşın: