“-ayaðýmýzdan zencirlenmiþiz sanký biz oralara mahkum olmuþuyuz kendi kendimize ne düðün, ne bayram bilmiþim ne de hiç deðilse anamýzýn babamýn son nefesinde yetiþip de bir damla su vermiþim” “-nasip deðilise yapcak biþiy yok abey” “-orasý öyle de… yetmiyor, teselli etmiyor iþte bu güne kadar selam alýp vermemiþiyim benim diyeceðim hiç kimseye.” ……..!;?
“-oysa; hep sýkýntýsýný çekmiþimdir yýllarca uykum kaçmýþ gece yarýlarýnda ……. zerre miktar gözümü kýrpmamýþým “acaba nasýllar” açlar mý, açýklar mý, öyle ya? hastalar mý…, ! “o kýþ gecelerinde hele, sobalarýný yakan var mý baþlarýnda bi iþ mi var acaba diye… içimizi yanmýþ senelerce .. aahhh bir de o “sizlere ömür” duyma, gaygýlarý oooooooof of, þimdi neye yaradý… hýhnm? neye yarar gelemedikçe gelemedim.. kimim var kimim kaldý ne bilirim..” “!!!!!”
“-bakýyorum da; ölü topraðý serpilmiþ sanki etrafýmdaki herkesin üzerinde bir yýlgýnlýk, bir dünya telaþesi, doymak nedir bilinmez anlaþýlýr, kabul edilir gibi deði(l) yeni yeni farkediyorum adamlar nasýl içerdi sigarayý bir kazaya kurban gidiyor durduk yerde birileri, direksiyonu kýrýyor edepsizin biri, ya sarhoþ, ya acemi ölen arabada deðil, direksiyonda deðil, arabanýn yolunda deðil, arabayý yapan deðil, satan deðil, benzini koyan deðil devleti soyan deðil fark eder mi sorar, bilirmiyiz, ezilen biz deðilsek itiraz eder miyiz.. nereye gidiyor insanlýk? kimi acelesine yenik kimin de acayip bi dalgýnlýk! … kiminin iþi gücü þeytanlýk herkesin baþýnda bin türlü bela herkesin baþ belasý; bizatihi kendisi herkes hayatýndan bezik, periþan, yýlgýn, ezik … bilmem ki; dünden bu güne, halinden memnun ekmeði katýðýna denk olan var mý þehir yerinde birbirmizin halini bilmeyiz merak etmeyiz bitmiþ insanlýk..
ooof of, “-þehir bize doðrultmuþ oklarýný, makinelý tüfeklerini, tanklarýný bizi bir cendereye almýþ, “gelmeyin” der gibi diþlilerin arasýnda heder olmuþuyuz ezilmiþ gitmiþiyiz, asfalta yapýþmýþ köpek leþinden beter perli-periþan olmuþuz kimsenin umurunda deðil hak, adalet paranýn esiri olumuþuyuz
her bir parçamýz bir yerlere savrulmuþ, kim vurduya ðedmiþ kimimiz ne dönüp bakan olmuþ, ne “acaba kim” diye soran merak eden yok sorsalar aldýran, bilen-tanýyan yok biz kimiz? tanýmak isteyen kalmamýþ insan yerine saymamýþ devletimiz.”
“-haklýsýn bilader de; ..” “-ne zaman bi adam görsem saçý sakalý aðarmýþ rahmetlik babam gelir aklýma aç kalýp doyuran giymeyip giydiren ulaþamadýðý yere bizi ulaþtýrmaya çalýþan …. babam.. güzel insan!”
Resim için Sevgili R.Büyükboyacý kardeþime teþekkürler
DEVAM EDECEK
Sosyal Medyada Paylaşın:
İbrahim Çelikli. Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.