Ve yaprak düþtü dalýndan, Sen; Düþmeme sebep kader dedin, Vakit geçti, mevsim bitti dedin. Ben; Dalýnda tutmadýn diye, Sana hep sitem ettim. Belki sen haklýydýn, Kaderdi, yazgýydý bu. Zaman çok geçti, Mevsim hazan vaktiydi. Belki de ben haklýydým. Tutsaydýn elimden, Sararýp solmazdým, Düþmezdim gönlünden. *** Ve yaprak düþtü dalýndan. Bir ben daha gelip geçti ömründen. Þimdi; Günden güne sararýp solmaktayým. En küçük rüzgârda dahi savrulmaktayým. Tutunamadým sevdama, Duramadým dalýmda. Ama ümit yoktu ki... Kal demedi ki baktýðým hiçbir falýmda. Þimdi derin bir sýzý, Ýnce bir sancý var sol yanýmda. Bundan böyle, Hasretlik bekler beni yarýnlarýmda. *** Ve yaprak düþtü dalýndan. Çiçek açmýþtý oysa... Meyve verecekti yakýnda. Güneþin sarýsý, Iþýl ýþýl parlayacaktý senin yanýnda. Gel gör ki; Ne güneþ kaldý, ne de gün. Ey vefasýz sevgili. Ey sevdasýna yandýðým. Bak bir sevdayý daha bitirip, Tükettin en sonunda...
Celal BAHAR
Sosyal Medyada Paylaşın:
celal bahar Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.