yarým bardak çayýmdan
içiyorum bir yudum
buz gibi soðumuþ,
oysa ben az evvel daha
ocakta taze demleyip,
çay doldurmuþtum
bir baþka bardaða,
unutmuþum mutfakta
içtiðim son yudum
yanýmdaki sehpada
akþamdan, yarým kalan
bir Mecnun gibi dalgýn
garip bir hâl aldým
soðukluk ile dilimde
yine bir aþk ikliminde
sýcaklýðý duyumsuyorum
dalga dalga gelip geçen
bilerek bilmeyerek
yüreðimi hedef seçen
bakýp kül eden
yakýp gül eden
elâ gözlerinden geçtim
karadeliklerden,
yavaþ yavaþ soðudum
dirildim küllerimden;
ben bir gül vurgunuyum
çaðlayanlarla geçtim
eteklerinde daðlarýn
eriyip taþan
dere tepe vadilerden
kükreyip coþan sevda seli
anaforlarýn en burgununu
böyle böyle unuttum
en sýcak hatýralarýmý
esen yelde
savrulan kum tepelendi,
gömüldü anýlar
zamanla kendiliðinden
ne sahilde izim
ne dalgalý denizim
berrak, dingin,
kar suyu nehirlerin
en derin, en durgunuyum
sen gül de deli de
ben de
gül/þenimde
þen gül diyeyim
bir daha ak git
damla damla
ýlýk ýlýk gözlerimden
kar/beyaz ölüm
kar altýnda kardelen
her kýþýn ardýndan
hep ilkbahar gelen
böyle gelmiþ
böyle gider ezelden
yarým kalan aþklardan
ömürboyu uzunçalar
þarkýlar çýkar sevgili
ne yapayým;
’baki kalan bu kubbede
hoþ bir seda!’ deyip
avutmayýp da kendimi
bir þey söylemek isterim
belki seni bir daha
düþten gayrý yerde
hiç görememek var
þiirime hakkýný helâl et;
yoksa çözülmez
boðazýmda kördüðüm,
yaðmadan gözün ile
gönülden rahmet
...
Sevdim seni dokunmadan
Gül koynuna sokulmadan
Tüm hayâller gerçek m’ola
Esamemiz okunmadan
Ne yalvardým ne yakardým
Oysa hep sana bakardým
Yokluðundan gül çýkardým
Gittin diye yakýnmadan
Sen bir güldün tomurcuktun
Çok genç/tin, henüz çocuktun
Ateþli bir yolculuktun
Çýk güneþe çekinmeden
Aþk ile aðlayýp yanan
Gönülse g/özden kanayan
Aþký ateþle sýna yan
Cehennemden sakýnmadan
Aþk evrenin tüm boþluðu
Baþdöndüren sarhoþluðu
Sen de buldum ’O’ hoþluðu
Baþkasýna bakýnmadan
Þarkýlarý el dinlesin
Gül kokunu yel dinlesin
Adýný kimse bilmesin
Dolaþ dilde okunmadan
Þaban AKTAÞ
11.01.2017- 16.44