VEFASIZA GÖNÜL VEREN
Vefasýza gönül veren ömrünün ahirinde
Yaþadýðý vatanýnda kendisine el olur
Halden bilmezin yüzünden boðulup kahýrýnda
Gece gündüz feryat eden ah-ü zarda dil olur
Sevince insan kendinden ulaþýr gökyüzüne
Kartallarýn kanadýnda bulutlarýn düzüne
Bazý bazý süzülerek inse de yeryüzüne
Yüce daðlar zirvesinde esip coþan yel olur
Ýnadýna hayýrsýzdýr hadsiz güzel!! olanlar
Huyu, suyu ben duygusu hali özel!! olanlar
Böylesine gönül verip dýþ kapýda kalanlar
Gülün dalýndan kovulmuþ sürgünde bülbül olur
Daða taþa sýðmaz ruhu bütün ömrü kederde
Kendi söyler, kendi aðlar tenhalarda bir yerde
Aþýðýn derdi ortaðý üç telli, on dört perde
Baðlamanýn bam yerinde inileyen tel olur
Aþk böyle bir oyundur ki bulunmamýþ hilesi
Ýçerden bir hal olmazsa, zapt edilmez kalesi
En nihayet sevda ehli eþiðinde kölesi
Efkarýndan göyünerek içten içe kül olur
Elleri boþ kaldýðýnda fukaranýn emsali
Ýmkansýzýn gölgesinde yok oluþun timsali
Bütün ömrünce yastaki matem yeri misali
Baþý pýnar gibi çaðlar ayaklarý göl olur
Kaybeder tüm benliðini sönmüþ volkana döner
Dizlerinde feri kalmaz gözdeki ýþýk söner
Sonu bilinmez bir yola giden hayale biner
Ýçindeki yolculukta Mecnun’dan da del’olur
Göyünmek.: Kederlenmek
31.12.2016
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.