Gün Batımı
Ve baþladý yine gün batýmý her günkü gibi hayatýmý karartan
Yalnýzlýðýn eteklerime sarýldýðý, korkularýmýn uyandýðý an
Umutlarýmýn çakýl taþýna döndüðü, ardýndan un ufak olduðu zaman
Bilirim ki baþladý yine yalnýzlýðýmla baþbaþa kalýþým.
Uzaktan göz kýrpýyor olsada deniz feneri sakýn korkma diye
Her seferinde ulaþmak için o cýlýz ýþýða dalsam da denizlere
Olmuyor arkadaþým her zaman daha çok batýyorum derinlere
Baþlamýþ olur yine yalnýzlýðýmla baþbaþa kalýþým.
Ýþte o an ne kadar çaresiz olsam da anýlarýma sarýlmak istiyorum
Ve erguvan aðacýndan yayýlan kokuyu ciðerlerime dolduruyorum
Odaklayýp gözlerimi fenerin ýþýðýna, gözyaþlarýmý boðuyorum
Ama ne çare, baþladý yine yalnýzlýðýmla baþbaþa kalýþým.
Yaþayamadýðým sevdamý arýyorum bilinçsizce ve özlemlerimi
Ah aþk deme bana arkadaþým o duygular çoktan terk edip gitti beni
Þimdi gün batýmýna yaklaþtýkça yaþamým, korkularýmla bütünleþti
Hoþça kal hayat bu can yaþama gücünü kaybetti…
Ýþte yine geldi gün batýmý saatleri
Baþladý yine yalnýzlýðýmla baþbaþa kalýþým.
Canan Onuþ
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.