ne müthiþ andý o an
kâlbim durup
ruhum göðe yükseldiði zaman
oturduðum koltukta
kývrýlýp kalmýþtý bedenim
de ki
böyle garip mucize olamaz,
oldu iþte,
gerçek ölüsünü
gökten seyreden benim!
o an
dünya dönüyordu yine
küresel cam bir akvaryum
uzaktan görünüþü
avuçlarýma sýðacak kadar..
cam bir kavanoz
sanki kristal paþabahçe,
saydam, ne yanýndan baksam
ardý da görünüyor
..
Tanrý gözüyle mi ?
..
her nesnenin ruhu var
gördüm ve inandým
neye dokunursa dokunsun eller
ruhunu o nesnenin ruhuna beller!
parmak izi deyip geçme
hiçbiri birbirine benzemez(?)
iyiliðin de kötülüðün de
her þeyin mutlak bir sahibi var
O’nda külli irade
kimse kendine mal’etmesin
adýna söz söyleyip
ken/din/i- mal etmesin(!)
A’dan Z’ye yolculuk
Z’den A’ya
olduðun yerden uzaya
ölümsüz insanýn ruhu
göðü saran sonsuzluk...
ruh parçasý büyük bedenin
annenin, ninenin, dedenin
senden önce gelip
seni yoktan var, vardan yok edenin
bildikleri, yaþadýklarý, gördükleri
gelmiþi geçmiþi ne ise kiþinin
kayýtlý karakutusunda;
beyin üniversal bir bilgisayar
her þey kitapta yazmýyor ki
yaþamayan anlayamaz
insan düþlerini, kendi içini
düþe vurup kazmýyor ki?!
Düþünene deli derler!
kafayý sýyýrdý yedi derler
yerler içerler, çekip giderler
ne gelecek baþlarýna
bilmez, bilemez hiçbiri...
gerçek þu; her gizemi çözmek
herkesin harcý deðil;
irade, sabýr direnç ister
sevgi, bilim, güven, gönenç
özete gel; evren cam bir kavanoz
billûr, berrak, saydam
uçmayý becerir
bakabilirsen uz/ay’dan!
Þaban AKTAÞ
10.01.2017- 02.51
SAYIN BAÞKAN!
Ýstbdadýn zulmü yerleþmiþ
eylem ve düþ ile gönlünüze
yok elinizde baþka bir anahtar
size saltanat kapýsýný açacak
iþte o yüzden diyorum
bundan böyle uyku tünek
rahat yüzü yok size
düþte bile uykularýnýz kaçacak!
Þaban AKTAÞ
10.01.2017