Karanlýða bosaltsam hüznümü duymuyorki Güneþe versem sýrrýmý Okyanuslara yayýyor kendininmis gibi Acý mýh gibi çakýldý gecenin yüreðine Gökyüzünden hic sen bosanmýyor ki
Sýra mý bende vakit mi geldi Kimbilir bu kaçýncý trenin gidiþi düdük çalmadan Kapkaccý sýðýrcýklar cokdan götürdü sessiz ýslýklarý Yalancý bulutlar hala neden gezer saklý sonbaharlarda
Yaralý kuþlar mazi gibi sekerek geçiyor önümden Düþ artýk düþ hayatýmdan beni yoran rüyalar Þafak yorgun anýlar gibi korkuyor dogmaktan Sen bari sen üzgün zambaðým çýk kýnýndan da Bir nebze tebessüm açsýn yanaklarýmízda
Sosyal Medyada Paylaşın:
ömer kılıç Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.