vakitsiz bir sonbahar akþamý yer , gidiþinle sarsýldý gözyaþlarým sicim sicim döküldü yaðmur , gidiþine aðladý ayaz tuttu zamaný zaman kor misali düþtü yüreðime bekledim yýllar geçsede belki bir umut diye önümde kalan bahar sonrasý kýþ ortasý hep beklediðim o köþe hep dinlediðim o þarký fincanda kahve ve halen ben hayallerimle ayný yerde hala ayný zamanda kalan gidiþinde kalan gözlerimle akýlda kalan narin ellerin güzel sözlerin sýmsýcak bakýþýn tarifi olmayan kokun hepsi hala aklýmda özlemlerim iç çekiþlerim haykýrýþlarým hýçkýrýklarým gözyaþlarým þahit beklediðim ve dize dize yazdýðým anlata anlata bitiremediðim sevdama sen her zamanki köþende otursan her akþam iþten sonra kahveni istesen beklemeler bitse artýk anne kavuþsak cennetinde biliyorum bu döðünmeler boþuna dökülen yapraklarla sere serpe olan hayallerimle yamalý kalan hayatýmla gözyaþlarým koyulsun yoluna ...
araya ayrýlýk girmeden teniniz sýcakken sarýlýn birbirinize zaman geçmeden vakit bitmeden ...
Sosyal Medyada Paylaşın:
21 temmuz Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.