Önce Güneşi Tutukladılar
Önce güneþi tutukladýlar
Sonra ay ýþýðýný
Yýldýzlar suspus, yýldýzlar korkak
Duyarsýz…
Ne ay ýþýðý
Ne de -üþüyen çocuklar gibi-
Ellerini uzatýp ýsýndýklarý güneþ umurlarýnda…
Zalimin bahþettiði yalancý bir cennetin büyüsüne kapýlarak
Ve hiçbir þeye aldýrmadan
Öylece bakakaldýlar giden güneþin ve ayýn ardýndan…
Önce karanlýk çöktü
Sonra üþüdü yýldýzlar
Ve bir ölüm sessizliði yankýlanýp durdu gecede
Yýldýzlar kör, yýldýzlar saðýr, yýldýzlar dilsiz
Iþýksýz…
Önce güneþi tutukladýlar
Sonra ay ýþýðýný
Sýra yýldýzlarda þimdi...
Aðýr aksak/ adým adým
Yürürken ölümün kucaðýna
“Ah! Keþke” diye düþündü en yaþlý olan yýldýz
“Ah! Keþke” diye düþündü…
Ve son kez
Üzerine çöken karanlýðýn kör gözünden
Dönüp arkasýna baktý
Ay ýþýðýný
Ve ellerini ýsýtan güneþin sýcaklýðýný aradý -boþu boþuna-
“Güneþ…/ Ay…/ ve yýldýzlar…” diye mýrýldandý-kesik kesik-
Aðzýný kapayýp susturdular
Can havliyle baþýný kurtarýp derin bir nefes aldý
Ve “birleþin” diye haykýrdý birdenbire
En yaþlý olan yýldýz en genç olan yýldýza…
El ele oynaþan çocuklar gibi
Iþýk hýzýyla
Ve kulaktan kulaða
Yýldýzlarýn sesi yankýlanýp durdu gecede…
( Eylül 1980-Eylül 2018)
Sosyal Medyada Paylaşın:
savaş karaduman Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.