mesela

Biz çok güzeldik eskiden.
Hani öyle böyle deðil çok güzeldik.
Sokaklarda çocuklar gülerek oynardý mesela. Kulaklarýmýz dolu dolu çocuk kahkahalarý,
Yüzümüzde gülümseme vardý mesela.
Kýymetliydi aþklarýmýz. Çok kýymetliydi !
Öyle ha deyince kýrmazdý kimse kimseyi. Yoldan geçenden korkmazdýk mesela.
Ciddi ciddi severdik öyle böyle deðil !
Kolay kolay gitmezdik kimselerden ve acýtmaz dýk öylesine...
Son 5 yýldýr aðladýðým kadar aðladýðýmý hatýrlamýyorum 38 yýllýk hayatýmda.
Yüzümüz düþse en uzaðýmýz okþardý yanaðýmýzý ya da saçýmýzý.
Þefkat vardý be, önemser önemsenir dik yaþýyorduk anlayacaðýn.
Þimdi ki gibi biçimsiz de deðildi geceler. Kimse tedirgin olmazdý eve gitmeden hava karadý diye.
Ben mesela, rahat uyurdum eskiden.
Yarýn sabaha ne bela ile uyanýrýz korkusu da yoktu içimde.
Sahi sizde de böyle mi ? Yaþamaktan korkuyor musunuz sahi ?
Eve gitmekten, iþe gelmekten, alýþveriþe çýkmaktan, uyumaktan, uyanmaktan korkuyorum ben.
Sevdiklerimizden uzaklaþýyoruz an be an. Kendimiz bile olamamak ne acý verici.

Uzaklaþýyoruz.
Herkes yanýyor ama kendi halinde.
Acýlar almýþ baþýný gidiyor mutlu olmak ne mümkün. Ruhumu bedenimden çýkarýp atasým var artýk.
Yaþamak ne kadar zor bir hal aldý farkýna varmadan.
Sevmiyoruz, sevilmiyoruz.
Hepimiz olasý bir fail ya da maktul olmuþken...
Sosyal Medyada Paylaşın: