SON ŞİİR

Çýnar yolunda bir kýr kahvesi,
Kuru güz yapraklarý çamur içinde,
Duvardaki tuvalde kýz kulesi,
Ve altýndaki bir mýsrada;
“Bir çýðlýktýr sevmek ve yaþamak kadar önemli” diyor.
Kara bir sevda kalmýþ,
Bir Ud ’un ara naðmelerinde,
Bir þiirin son mýsrasýnda,
Bense hala; henüz yakalanmamýþ mutluluðun peþindeyim,
Ve daha yazamadým o son þiiri! ...


Karanlýðýn içinden aydýnlýðý aramayý,
Dost güneþlerin sýcaklýðýný
Kaçak dalgalarý bir kýyýdan izlemeyi,
Kayan yýldýzlarda dilekler tutmayý,
O son fýrtýnayý,
Yitik zamanlarýn aþklarýný,
Sevmeyi, seviþmeyi unuttuk,
Fark edemedik bencilliðimizi,
Param parça ettik yüreklerimizi,Hançerledik! ...
Bense hala; tutkusuz bir günün içinde,
Yok olan sevginin izindeyim,
Ve daha yazamadým o son þiiri! ..

Þimdi bir güz ikindisi mevsim,
Yitik zamanlar,
Alaca karanlýklar,
Umutlar köleliðe düþmüþ,
Benim gibi! ..

Çimenler üstünde iki çocuk,
Gözlerinde kýr çiçekleri,
Mavi masallar,
Çýðlýk çýðlýða yaþamlarý,

Bende hala; alev alev özlemler,
Ve daha yazamadým o son þiiri! ..
Sen yaz çocuk! ...
Sen yaz!..

Sosyal Medyada Paylaşın: