BE SEVGİLİ...
sorma be sevgili,
yarým yamalak yaþýyorum,
haydut dolu,çakal dolu ülkemde,
her gün huzursuzum,çýkmýyorum evden,
sensiz ölüm almasýn beni diye,
ama sensiz her gün bir ölümle uyanýyorum sabahlara,
artýk yabancýlaþtý insanlar,
kendimi kaybettim doðduðum þehirde,
annem,babam,ailem yabancýlaþtý artýk,
akrabalar akrep’leþti,
insanlar çýkarcý oldu,
aklýmý yitirdim sensizliðin de,
gönlümde misafirler çoðaldý,
bedenime kefen biçildi,
anla iþte;be sevgili;
ölmeden mezara gömüldüm sensizliðin de,
meðerse sen varsan hayat bulur ömrüm,
sensizliðin cehennemden de betermiþ be sevgili,
alýþ diyordun ya ben’sizliðe,
olmuyor sevgili yakýþmýyor o rol bana,
senin rolün neydi hayatýmda bilemedim,
sessiz vedalar la süsledin hayatýmý,
ben seni beyazlarla süslemek isterken ben SEVGÝLÝ...#ÞAÝRbaz
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.