Büyüyor insan... Týpký acýlarý gibi... Günden güne ve daha da ekleyerek büyüyor... Heybesine yükleniyor dertleri, Ve çobanlýðýný yaptýðý her bir sokaða gidiyor... Kapý kapý, Þehir þehir dolaþýyor, Belki daha da hafifler diye... Ama yok bayým... Ýnsan ortaðýndan vazgeçemiyor... Hoþ o vazgeçse,dert ondan gitmiyor... Ve inanýn bir yâr edasýyla sarýyor... Kelimeleri baþ köþeye koyup hatýrlatýyor, Küçük kabahatler topluluðunu, Ve minik hayat yorgunluklarýný...
Sosyal Medyada Paylaşın:
Abbas Gök Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.