yüreðimin içinde her geçen gün büyüyen nefret tohumlarý baþak verdi gözünüz aydýn.
ulan bir nebze insanlýktan nasibini almayan it sürüleri desem itlere ayýp olacak biliyorum ki onlar sahibine hep sadýk kalmýþlardýr en fazla yakýþan kelime yaratýk bence gözleri pörtlek kalpleri výcýk výcýk bok kaynayan onun bunun uþaklarý gücünüz garibana yetiyor ancak doymadýnýz ulan kan içmeye pis sülükler.
zafiyet geçiriyorum her köþem kendinden habersiz patlýyor baþým kelime peþinde onun bunun açýlýþýný yapýyorum kýçým açýkta kalmýþ bir yerlerden rüzgar aldýðýmý biliyorum ya umurumda mý dünya.
Ayvazým DENÝZ Sosyal Medyada Paylaşın:
Ayvazım Deniz Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.