birazdan güneþ saklayacak yüzünü gecenin koynuna görmemek için yalnýzlýðýmý..
uçmaya tövbeli bir kaç güvercin geçer buradan son taklalarýný atmak için yeryüzüne her takla insana tokat her takla dönekliðin þah damarýna baský.
birazdan leþ kargalarý üþüþür baþýma her parça etim deðerinden az gülüþüm sahte dudaklarýma yapýþýr seviyorum derim yine gözlerimi saklayarak kalbimin görünmesinden deli gibi korkarak biliyorum çok geçmeden unutur beni ki onca ölümleri bu kadar kolay unuturken insanoðlu onun beni unutmasý kadar doðal afet olamaz.
birazdan bir dilenci ayaklarýný sürüyerek geçecek zamana bir an gibi verilen sadaka sevda gibi yetersiz bulutsuz gök yüzünden yaðmur yaðmasý gibi aþk abartýlý ziyan olan gün batýmýna isterik kahkahalarým bulaþýr.
birazdan gidecek hayatýmdan hiç olmamýþ hiç bir þey yaþanmamýþ gibi aramýzda el olacak gözümde sel olacak yarýnlarýmý ardýnda süpürüp baþý dik gönlü yaþanalardan ezik yakýþýklý yüzünde gurur defolup gidecek iþte bir mum gibi söndürüp beni.
kaç kere ölür bir insan kaç kere vurulur sýrtýndan ahmakça tecrübelerin itirazý var olanlara saflýðýn dozu da ayarlanmalý günde üç kez mesela birer tablet bu sahtekarlýklara çözüm olabilir ya da toptan içip nallarý dikmek lazým tüm olumsuzluklara.
dudak kenarlarýmda kývrýlýp yatan sahte gülücüðümde düþecek birazdan gerçek balyoz gibi kafama inerken ben baygýnlýk nöbetlerimden birini daha yaþayacaðým hafif bir titreme tüm bedenimi sararken aðzýmda köpük köpük küfürler saklanacak akmadan gitse diyorum içimden duymasa bu kadar yýkýldýðýmý ferasetten yoksun kalbinin harabemi gezmeye gelmesi son isteðim.
birazdan bir gemi kalkacak bu köhne limandan bütün yükünü boþaltmýþ dibe vuran aðýr duygular hafiflemiþ olarak ardýna bakmadan kalkacak bu öyle bir liman ki kaç denizci aramýþ bulamamýþ kenat köþelerde sessizce beklemiþ yýllar boyu bir sese kurban edilesi hayat.
denizin aðzý bir karýþ açýk son veda konuþmasýný hayretle dinlerken þapþal bir damla, buz tutmuþ gözlerimden akýyor bana çoktan sýrtýný dönen sevdaya sahildeki çakýl taþlarý bile gülüyor soðuk burnumun dibini sýzlatýrken dalgalar son aný kýrýntýlarýný da sürüklüyor taþlardan birazdan yavru martý gibi düþeceðim kumlara sahipsiz kimsesiz.
Ayvazým DENÝZ Sosyal Medyada Paylaşın:
Ayvazım Deniz Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.