biraz zaman geçtikçe nasýl da yýllanýyoruz deðil mi açýk mektuplar gibi daðýlýp dilin sivri ucunda birikmiþ sözcüklere malzeme oluyoruz
sonra da göðsümüzün orta yerine dökülüyor sustuklarýmýz gülüþlerimiz eziliyor yerimize
bazen de özlemin yarasýný sarýyoruz iki sohbetle kahve fallarýyla yýkayýp dünleri dibine vuruyoruz muhabbetin gün içinde
zaman törpüsü ise boþ durmuyor tabiki elinde ömrün kayýtsýz satýrlarý siliniyor her yazýsý
ne çok eksilmiþ ne çok ayrý kalmýþýz seninle be dostum
arayýp sormak bir yana göz göze çoðaldýðýmýz günler geldikçe aklýma karanlýk bulaþýyor ruhumun aydýnlýðýna düetlerimizden çýðlýklarýmýza kadar çok þey gömülmüþ meðerse eskinin kuyusuna
Arzu’m ne kadar söylesekte sevgimiz büyük diye bu gerçeðe yaslanmadýkça yaþýyor sayýlýr mýyýz sence
bana çocukluðumu getir , sana bugünden yarýný anlatayým !
Dostum , yoldaþým Arzu UZUNER ’e en kalbi duygularýmla küçük bir hediye ! ( si maoropen bozomota )
02/01/2017 eMÝNeYZAMAN 17;00
Sosyal Medyada Paylaşın:
eMİNeYZAMAN Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.