Bugün uðradým sarp bir denize... Dalgalarý gökyüzünü aþýyor... Çelikten bir yumruk masaya iniyor, Ve suyun tuzu tenimi ateþ misali yakýyor... Hayatýmdaki ilk kez ürküyorum... Bedenim benden habersiz titriyor, Ve salýyor kendini amansýzca boþluða... Korku týrnaklarýmda siperde, Kalemime taciz ateþinde bulunuyor... Ama coþkum... Coþkum; Sabah güneþi kadar parlak, Bir aslan kadar cesur, Ve bir meþe aðacý kadar dik ve saðlam... Korkma ey halkým... Zulmün elleri kirlidir... Yüzünde meymenet yoktur... Sen en güzel halinle bak ona... Ve sar dört bir yandan þefkatli kollarýnla... Sar ki kendi hiddetinde boðulsun... Bu kardeþlik kokusuna hapsolmaya yüz tutmuþ cihanda...
Sosyal Medyada Paylaşın:
Abbas Gök Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.