YALNIZLIĞIN ELİ

Samimiyetle yüreðimi kâðýda dökerken,
Gelmek için dertlerimin üstesinden,
Tam yazýyla pekiþtirecek,
Son noktayý koyacakken,
Kapým çalýnýyor……...
Yalnýzlýðýn eli kapýmýn mandalýnda;
Tak tak çalýyor kapýmda.
Açýyorum kapýyý,
Yalnýzlýk dikilmiþ sýrýtýyor karþýmda.
Bakýyorum yüzüne gözümü kararta kararta,
Korkmuyorum... baþým dik.
Göz-daðý verir gibi ýsrarla bakýyor,
Kalemi tekrar elime alýyorum,
Sözlerime tanýklýk için yazýyorum..
Kork benden yalnýzlýk, ödün patlasýn,
Sakýn unutma!
Ben seni her türlü yendim, of demedim.
Kitabýný yazdým ben senin.
Kalemini tükettim!
Her rengini boyadým,
Seni sararttým!
Seni kararttým!
Yalnýzlýk ben senin her þekilde, her þartta,
Boyunun ölçüsünü aldým..
Þimdi; biliyorum “ederimi” gücümü,
Biliyorum beni yenemiyeceðini,
Ezberledim ben seni, senin göz-daðýný,
Ben anladým... biliyorum,
Bana zuladan bir ders daha çýkaracaðýný,
Hatta tahmin ediyorum;
Yeni dersimin ne olacaðýný..
Anladým “gündüz rüyalarýmýn” sonunun,
Senin elinden olacaðýný.
Senden ilham almak,
Benim iþim…..
Merak ettiðim þey,
Ben ölmeden pes edip kendini infaz edecek misin?
Asiye
6/7/2016

Sosyal Medyada Paylaşın: