Yalnýz hüznü vardýr,
Kalbi olanýn.
Bir de ne kadar eksik varsa,
Uðrak yeridir.
Milyarlarca kalabalýðý sýðdýrsa da toprak;
Bir o kadar da,
Anavatanýdýr kimsesizliðin ve kimsesizlerin,
Bütün bu yalýn ve yýlgýnlýða inat,
Bize ay olur mu acaba güneþ?
Iþýðýna raðmen,
Ýçimizdeki karanlýða raðmen,
Bir umut kaldý,
O da kayýyor avcumuzun içinden,
Þimdi umut;
Rehincide unutulan bir gümüþ saat,
Emanetçide unutulan bavul,
Baþkalarýna el sallayan bir yolcu,
Ey mermeri çatlatan yalnýzlýk,
Kutsal bir avcýdýr aþk,
Çýkar mendilini,
Bize el salla.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.