Ben ki,
Söylenemeyen ve yarým kalan,
Meþhur olamayan bir þarký.
Sen ki,
Saçlarýndaki kýraðýyla,
Kalbindeki süveydada,
Yetimisin kalbin.
Ben ki,
Ölmeyi bilmeyen bir ölümlü,
Rüzgarýn güçlü tarafýyla savrulan,
Bir sonbahar yapraðý.
Sen ki,
Bir mum medeniyetinde,
Eridikçe ýþýldatan,
Budandýkça gürleþen,
Kendini yok eden bir gövde.
Ben ki,
Ayrýk otlarýn sardýðý istenmeyen toprak,
Yaðmalarýn anavataný,
Meyvesi gibi hüzün yaþamýn;
Arka bahçesindeyim hayatýn.
Sen ki,
Huzur tarlasýnýn evvel zamanlardan beri sahibi,
Bir zamanlar dünya sandýðým bu bahçeyi,
Cennetin içerisine çekecek tek kuvvet.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.