HEVES

HEVES

Zor aþkýn sandalýna U dönüþünü yaptýran kayalýklarda

yemin bozanlara karþý

þafaðýn sabýr taþlarýnda göz bebeklerimi morarttým.

Neyi hak ediyordu, bütünleþme kelimelerinde eylemin can alýcý harfini kesip

býrakan.

Açýk kalbin düþlerinden gerçeðin þevki kýzýl korku paydasý yüksek

boz intikam havasý çýkaran

göbek taþý terli çocuklarýn yüzünde

parmak izim buz gibi

sustum.

On bin yýl sonra o sesin içine sevgiliye çizili çiðdeme dokundum

yazý yoktu.

Aþk susunca parlýyordu güneþin katli

mýzrabýn ýstýrabý kýrlangýç çýðlýðý eþliðinde

göðü bozuyordu inançsýzlarýn hamamý

bir tuhaf inkardý yine bütün hatýralar

geçmiþi yanýltmak için yaþýyorlardý sanki aþký

sustum.

Turkuaz çinideki o çiçeði öpmez mi insan

son çizgide yaðmurlarý kucaklamadan

susmadým

taþtaki yeminin gözlerine dokundum.

Yeniden ölmeye hazýr deðilim.

Sana çaðrýlabilen bir heves buldum.
Sosyal Medyada Paylaşın: