“-burak bizimo(ð)lan heþ öyle þey olur mu yau.. hiþ kimse kendi ayaðýynan gelip de “meh!” “benim gýzý al” demez de mi? Hasan Abe(y) müsadenne varalým biz bi çalýya daþ atalým, bakalým.. bakalým Gýrgavýr ne deyyo bu iþe, bi dinneyelim annayalým birinizin hýsýmý, ötekinizin öz be öz emmisi, gerþi günahým gadak se(v)men emme, köprüden geçene, hýzmatý görene gadak sizin uçun ben de elini öperin
Hasan Agam da; “nayeti beri baþda da Ümmü de öz be öz ýramatlý agayýn gýzý senin de, ellehem; bi hal çaresi bulmak bu iþe bize galýyo, el hasýlý kelam..
sözünün üsdüne söz olmazdý elebaþýmýz Hasan Agamýn.. ertesiðün Gýrhasan geçi güdüp durukana Alýþlýdüz’ün aþýtda yanýna vardýk, elbirlik tabii, elini öpdük hemen “Es-selamun aleyküm Hasan emmii”, “aleyküm selam.. adaþ! hoþ geldiniz bizimo(ð)lan yeðenim sen de; dedi bana da bayram ayýna döndünüz vallaha hanký ülüzger attý len þükür gavýþdýrana”
durduk yerde Hasan Abey okardan duttu iþi “abey biz düþündük daþýndýk, münasip görüsen” demeye galmadan “öðünde agasý var olmaz” dedi çýkdý, senin Gýrhasan “-yau o ilaf gýzýn öðünde gýz, olanýn öðünde olan olusa o öyle denir” filen derkene
“-o fa(hi)þa ðýz varýkana o(ð)lan da baþgasýný almaz, eski köye yeni adet olmaz o ðýz e(v)mizin annacýna gelin olusa da bu iþ; eninde sonunda bek garýn a(ð)rýdýr, gönül almaz ben bu gadar bilirin, bu gadar derin.. varýn gerisini siz hesabedin.. ..
ýhýcýk Yusuf’un kendi yüzü, bi yanda emmisinin o(ð)lu, o gabil ediyosa, köyün en etibarlý deligannýsý olalak siz de gabil ediyosanýz, ben de aldým gabil etdim.. benim uçu(n) da meseleme yok.. emme bu goca köy; sizi dakmaz bi taha da adam yerine ðomaz goca köyde esameniz okunmaz hakkat öyle.. darýlma ðücenme yok!
Hasan Agam diklendi, “-yani baþga bi köye gederse oluu(r) mu emmolu” “..!?” “-hý’ ne deyon hinci” Hasan Emmi “-zatin baþga türlü mümkünatý yok ki” Hasan Agam “-tamam öyleye sen o iþi bize burak Hasan Emmi evelallah dediðin gibi sözüm söz.. eh hadi gari bize müsaade” ? valla talla benim aklýma deði, Þeytanýmýn bile aklýna ðelmediydi “valla ne de(y)cemi þaþdým, Agam be! bizim iþ oldu haral, he?” “ne demek haral, pilavdan dönenin gaþþý gýrýlýr ga(ri) Yusuf Agam halime tercüman oldu; “öyle söz verip dee, iki gün sonura eðri-büðrü bi bok yemeye ga(l)karsa” ?! “dünyayý depesine ters geçirin valla, “habarýn osun, demedin deme valla o iþi Gýrhasan deði dee, bi Alla(hý)n gulu göze alamaz” Hasan Agam zalýmýn öðnde gedeni,
emmee onnardan gýz almak ha! az beri yeðidin harcý da deði(l) o zaman, eyi de.. netçez hinci, ne deycek Hasan agam.. Ümmüyü nassý gaydýrcaz bi yanna …
“-gavýrýn aklýna gaþarkana, Türkün aklýna .ýçarkana geli(r)” deller bizim ki de içerkene.. m(uh)abbet ederkene taha yenicene demleniyoduk Hasan Agam “gakýn len!’..” dedi, gakdýk peþinden atladýk atlara, yelyopurt, bi(r) güpürdümünen böyle zamannarda, gafa a(ð)rýtmamak ilazým ya Hasan Agam ne derse o kaþ köyü çinnedikten sonura Zaba(hý)N zeheriynen barabar varývýdýk gasabaya.. sofular Çeþmesinde yuduk yüzümüzü ýlýk-ýlýk.. bahçalardan birer alma üsdümüze sildik mesmelesiz yedik haram emme affola o harýmlar nerde hincii
peþinden vardýk asmalý gayfaya ver elini tomafilci…
Resim Kara Molla Dayýmýn Dayýsý
Sosyal Medyada Paylaşın:
İbrahim Çelikli. Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.