SULTAN EYYUBUN KAPISINDA BİR AKŞAM

SULTAN EYYUB’UN KAPISINDA BÝR AKÞAM

Ya Eba Eyyubel Ensar
Sen ulu sultan ben sana hayran
Eyyub Sultan,Eyyub Sultan
Sen huzur Sen sükun
Sen sessiz Sen dilsiz
Sen bir gül Sen bir karanfil
Sen gönüllere sultan
Sen Eyyub Sultan,Sen Eyyub Sultan

Akþamýn bir baþka güzel
Gecen bir baþka huzur
Seherin ayrý bir bahar
Avlunda insanlar
Dallarýnda aðaçlarýn güvercinler, kumrular
Her birinin gönlünde
Seni sevmek kadar bir dünya var
Bir ömür burada yatar

Gönüllerde firak Senden ayrýlýk
Sen gönüllere sultan Sen Eyyub Sultan
Boynu bükük bir yaralý dost
Kapýnda bir dilenci duaný ister
Aç gönlünü kabrinden onu kabul et
Nasýl gözlerin ýþýl ýþýl
Nasýl yüreðin pýrýl pýrýl
Kabul et O’nu kabul et
Sen gönüllere sultan
Sen Eyyub Sultan, Eyyub Sultan

Deve Senin kapýnda diz çöker
Anlayan bilir deveyi ve diz çökmeyi
Anlamayan ne bilir sevdayý Ya Eyyubel Ensar
Sevdan olmasaydý kim bakardý kapýna
O aþk deðil mi
Sevdalarýn uðruna yaratýlan
Sende kalýr
Sende konaklar geceleri
Aþk fakirde býrakýr insaný bazen
Zenginler dururken
Olmasaydý aþk
Kim kalýrdý Sen de Ya Eyyubel Ensar

O yüzden Sen
Asýrlardýr gönüllerde hep Sultan
Yedi tepe Ýstanbul’a sultan
Piyer Loti tepede sana hayran
Fatih kapýnda bir köle sultan
Ben akþamýn serinliðinde
Boynu bükük eþiðinde
Sen yattýðýn sandukanda
Gönüllere sultan
Sen Eyyub Sultan, Sen Eyyub Sultan

Koca Fatih Sultan Sen’de dirildi
Konstantin Sultan Fatih’e diz çöktü
Öðrenmeseydi deveden diz çökmeyi
Konstantiniyye olur muydu hiç, bizlere Ýstanbul
Kabrine hala o günden bu güne
Iþýklar yaðar
Haliç güzelliðinde nur olur
Iþýklar diz çöker kabrinde
Sürur bulur, sükun bulur
Güvercinler uçar etrafýnda kanat çýrpar durur
Gelinler damatlar ve kýrýk kalpler
Hep sende huzur bulur, sükun bulur
Sen gönüllere sultan
Eyyup Sultan, Eyyup Sultan

Kalmýþ çoluk çocuðun Arabistan’larda
Sen fetihten bu yana hep yalnýz
Tek baþýna kalakalmýþýn Anadolu’nun Ýstanbul’unda
Ama biz varýz þimdi hep yanýnda hep kapýnda
Biz elsiz, biz dilsiz, biz Sessiz ve biz Sensiz
Sen gönüllerimize sultan,
Sen Eyyup Sultan, Sen Eyyup Sultan

Akþam hüzünleri yaðarken Ýstanbul’a
Çýk kabrinden bahçende gez
Nurdan gözlerine belki bir rastlayan olur
Belki bir aþýðýn girersin gözlerinden ta kalbine
Kim bilir kalplerde akan gizli ýrmaklarý
Ya Eyyübel Ensar
Kim bilir hangi çaðlayana dökülür
Ve kim anlar perdelerin kapanmadýðýný
Ya Eyyüp Sultan
Sen dolaþmazsan aramýzda kim bilir
Bütün bu güzelliklerine kim ulaþýr
Kim söyler Seni, kim anlar Seni

Sen bir gül, Sen bir karanfil
Sen Ýstanbul’a Sultan, Sen gönüllerimize Sultan
Sen bize sultan, biz Sana hayran
Sen Eyyup Sultan, Sen Eyyup Sultan

Faruk ANBARCIOÐLU




Sosyal Medyada Paylaşın: