Kıyamet

Günü çoktan boðmuþtu, karanlýðýn elleri
Bulut, mýzrak ucunda, göðe sabit, çivili
Duman, havada donmuþ, hareketsiz alevi
Ve ben çýldýracaktým, görünce bu dehþeti

Ve zaman!
Zaman ki ele vermiþ, gizlenirken kendini
Düþmüþ Arz’ýn üstüne, eteðinden perçinli
Kelimeler sema da, asýlý binlercesi
Ve ben çýldýracaktým, görünce bu dehþeti

Ve hâl!
O’ hâl ki her köþede, vahametin izleri
Daha dolaþacaktým, eðer gücüm yetseydi
Etrafta sessizliðin, hükmeden bâkî sesi
Ve ben çýldýracaktým, görünce bu dehþeti

O, daha ne ki!
O, daha ne ki dedim, düþünüp Kýyameti
Gördüm Ayetlerinden, onun vahametini
Arýndým korkulardan, o’ an cesaret geldi
Çýldýrýrdým herhalde, Ýman sarmasa kalbi

Hele, dedim!
Hele yýldýzlar insin, dökülsün yeryüzüne
Hele daðlar yürüsün, karýþsýn tepe, düze
Hele bir güneþ insin, insin de arz üstüne
Dürülsün yedi âlem, sen ki dehþeti izle

Ve Kýyamet!
Kýyamet ki öfkenin, Celâl’i seçme an’ý
Seyir eyle o’ Kudreti, Azameti, Kah har’ý
Bu dehþetli an için, tahammülü ve sabrý
Ya Ýmanda bulursun, ya da bekle helak’i
Ya Ýmanda bulursun, ya da bekle helak’i

Metin Ceylan


Sosyal Medyada Paylaşın: