ŞAHLANIR

Þahlanýr gönlümün yýlký atlarý,
Kýrkikindilerle tav alýr toprak.
Tohumlar saçarken kuþkanatlarý,
Hendekler aþmakta, hýzla koþarak.

Saðýnda okyanus, solunda orman,
Yâr çaðrýsý varsa bulunur derman,
Kýrk kat gök içinden alýnca ferman,
Sevinçler akmakta gökten coþarak.

Devleþir dalgalar, durmaz yerinde,
Nadide cevherler vardýr derinde,
Benliði ararken ruh minderinde,
Arar da bulamaz diller þaþarak.

Koþmakta toy bir at, beyaz yeleli,
Gözde sürme sevinç, baþý hâleli,
Belki de tutmakta, ilâhî eli,
Rüzgârýn önünde selden taþarak.

Yýkýlmaz kaledir iman duygusu,
Vuslata ermektir bir tek kaygýsý,
Bu bir ezel ile ebet öyküsü,
Ancak varýlýrmýþ, narda piþerek.
Sosyal Medyada Paylaşın: