bir aşk hikayesi...

bir sonbahar akþamý,yere düþen aciz yapraklar gibi;
ayrýlýr sevdiðinin ellerinden,kýzýn elleri...
aslýnda býrakmak istemez,tutunmak ister aksine,
ama çare yoktur onlar için,yollarý ayrýlýr tersine...

kýz aðlamak ister,sevdiði "aðlama"der,
"aðlayýpta kirpiklerini ýslatma" der,"yeter"
kýz uzaklaþýr oradan yalnýzlýðýnýn yanýna gider,
sevdiði bir meyhanede akþamý sabah eder...

kýz anlam bulamaz bu nedensiz ayrýlýða,
düþer duygularý amansýz bir boþluða,
gözleri helak olur aðlamaktan ama;
çare yoktur mecbursan eðer ayrýlýða...

sevdiði onu göremez olur artýk caddelerde,
çiçeklerine su verdiði o pencerede,
ama býkmadan,yýlmadan her gece,
gelir bekler kýzý hep buluþtuklarý köþede...

kýz gelmez,adamýþtýr kendini yalnýzlýða,
örtmüþtür yalnýzlýðýn kararmýþ peçesini suratýna,
"eðer" der "imkansýzlýk denen birþey varsa;"
"imkaný olan çýkarsýn beni aydýnlýða..."

sevdiði ümitsizlenmiþtir artýk kýzýn geleceðinden,
o da emindir artýk eceli onsuz bekleyeceðinden,
bu ayrýlýk acýsý sarartýr onu derinden,
ama çýkmaz kýz hiçbir zaman yalnýzlýðýyla arkadaþ olduðu evinden...

yýllar sonra...

kýz sýyýrýp üzerinden yalnýzlýðýn topraðýný,
uzatýr dýþarý pencereden,baþýný...
bakar ki kimse kalmamýþ o þehirde,
dýþarý çýkmaya karar verir,bulmalýdýr aradýðýný...

bulamaz,sorar ama cevap alamaz,
tüm þehir küsmüþtür ona,
kimse onun yüzüne bile bakmaz....
derken;
bir yabancý gelir ötelerden,
hemen ona sorar sevdiðini,
adam kýza bakar gizemli gizemli,,,
"gitti" der "o durmadý buralarda"
bir meyhanede ölü bulunmuþ geçen haftalarda,
kýz inanamaz kulaklarýna evine gider,
yine yalnýzlýðýn topraðýný üzerine serer,
ölümlere baðýrýr,ister bekler,
ama gelmez olur ölümler...

kýz kadere kahreder,
imkansýz olanýn yaþamasý olduðunu farkeder,
en sonunda bir ýþýk farkeder,
elini verir çekip gider...

bu imkansýz hayatýn,
hesabýný kim,nasýl öder?



Sosyal Medyada Paylaşın: