bir ruya gördüm dün gece...

bir ruya gördüm dün gece,

bana geldin karanlýklarýn içinden,
"gel"dedin bana,"tut ellerimden"
ama yine inat edip gelmedim ben,
sende kýzýp tuttun beni kollarýmdan,
sürükleye sürükleye götürdün ardýndan...

bir yere geldik kocaman bir kapýsý var,
kapýnýn boyu uzun,eni dar...
çektin yine tutup beni geçirdin kapýdan,
kapý kapanýp kendi kendine kilitlendi ardýmýzdan.

kocaman bir bahçedeydik,sadece sen ve ben,
gözbebeklerim irilemiþti bu bahçeyi izlerken...
çiçekler ateþ açmýþtý,yoktu yeþil biryer,
savaþ var gibi patlýyordu yerler...
aðaçlar yana yana kömür olmuþtu,
gökyüzü kararýp,tufan vurmuþtu...

korktum geri çekildim,bakamadým daha fazla,
"gel" dedin sen "yaklaþ biraz daha",
zorla iteledin beni ateþlere doðru,
ateþler beni görünce birden söndü...
çiçekler rengarenk oluverdi,
aðaçlar eski haline döndü,
gökyüzü masmavi oldu,
tüm kara bulutlar biranda yok oldu...
bu tufan kopan bahçe;
biranda yemyeþil,hayat dolu bir yer oldu...

döndüm sana baktým anlamsýz,
sen dedin ki "bak sen geldin kitapsýz!"
"dünyam seninle yeniden hayat buldu,
sen gittikten sonra hayatým tufan oldu"

hüzünlendim,sana çektirdiðim sancýyý anlayarak,
boynuna sarýldým sýmsýký,aðlayarak...
ve iþte o an;
uyanýverdim terler içinde,baðýrarak...

Mevlam yardým et dönmeyeyim,
ona dönünce tufan olacak hayatým benim...
ben bunu en iyi bilenim...!!!

Sosyal Medyada Paylaşın: