Karanliklarda kaybolurdum önceden Simdi yeþilinde kayboldu benliðim Bulmaya çaliþmasin kimse Öyle huzurluki yüreðim Üþümüyor artýk ellerim Uzandýðýndan beri ellerin Perdelerimide kapatmiyorum artik Biliyorum sen doðan güneþle süzüleceksin yanýbaþýma Acabalarida sildim lugatimdam Öyle gerçekki sözcüklerin Kalktim silkindim toumdan topraðýmdan Yeniden baþladim yürümeye Sanki hiç. Düþmemiþ.,hiç yaralanmamýþ gibi Radyomun sedinide açýyorum artýk Korkmuyorum þarkýlardan Sanki hepsi senin dudaklarindan dökülüyor Sanki sadece benim kulaklarima deðiyor Karakýþa baharda geliyormuþ Griler pembeye dönüp,bulutlar mutluluk yaþi döküyormus Anladimki kalp hiç ölmüyormus
Sosyal Medyada Paylaşın:
tulay aslan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.