Kundaðýnda uyurken
Mutlu bir bebeðin
Yanaðýnda tebessüm
Gamzesinde gül
Kýpýrdar ya hani birden
Kimbilir neler gelir geçer
O an düþlerinden?!
Ah Kadriye teyzemiz
Sýkýntýlý zor günlerimizde
Kiracýydýk evinde
Çok emeðin geçti bize
Eþiydin Çetin dayýmýzýn
Yalnýz çocuklarýn deðil
Benim de iki kýzým
Geçti senin ellerinden?!
Ne demiþtin bir gün
O sözünü hiç unutmadým
’Günler hep ayný
Biziz gelip geçen!’
Evet haklýydýn sen
Dünya Yolgeçenhaný
Biziz ci/hana gelip göçen!
Hep iyi kâlbinle
Karýncayý incitmeyen
Güzelliklerin ile anacaðýz seni;
Þimdi Bilge kýzýnýn bir
Bilgen kýzýnýn üç bebeði var,
Sað olsaydýn ne çok isterdin
Torunlarýný görebilmeyi
Sýrtýna kýþlýk yünlü kazak
Ayaðýna patik örebilmeyi!..
Ardýnda sevgi emek
Besleyip büyüttüðün
Tutup elinden yürüttüðün
El bebek gül bebek
Torunlar býrakýp gittin
Acýlarýn kar/altý/nda
Derdini içine attýn...
Süleyman amcamýn eþi
Fatma yengem ile
Yan yana yatýn
Anlatýn da anlatýn;
Dünya ahret bir
Kardeþ gibiydiniz
Üstünüzdeki karlar gibi
Tertemiz geldiniz
Tertemiz geçip gittiniz...
Sen bir bilge
Anadolu kadýný
Kadriye Taþkýran
Taþa yazýlý adýn
Nur içinde yat
Dediðin gibi
’Günler hep ayný
Gelip geçen biziz!’
Tükenen hayat!
Þaban AKTAÞ
26.12.2016
Fotoðraf: Þaban AKTAÞ