KARA KALEMİN AĞIDI

Adý kara kalem , hep küçümsenir ya yazdýðý sevdalar
silmeye gelince edebin bentlerini fark ederler.
görüp de hal dinleyene,ayan olur mýsralar,

bazen olur o kalem renklenir ,doðasýna aykýrý

zamana aykýrý,çizer sevdiðinin gözlerini kapandýðý duvarlara.

an olur alem yorar, cismim susar

yürek alýr kalemi, tasvirsiz güçle,

dökülür aðýtlar,ben neyleyeyim

hiç utanmam,gider atarým kapýsýnýn altýndan gurur dizelerini

kah buz tutarým,kah alev saçarým

deniz derya dururken, ben çöle seyyah olurum.

derman el verirse yürüyorum ,hem duruyorum

bir handa halimi beyan ediyorum yalýn ayak sürgüne yön buluyorum

arkamda kaç hain var mesafemi ölçüyorum

önümde bir inancým var ki ,sorma ben beni çözüyorum

gece olunca boðar nefesimi,dinlerim sevdiðimin soluðunu

cemalinde huzur mu var ,acep yýlgýnlýk mý seyrederim

tan aðarýr çekerim ellerimi üzerinden dualarýmdan.

garip bir alemde , kan ter içinde fikrimi kaybediyorum

yüzüm topraða düþüyor acýyor bedenim dar kuyuda

üþüyorum kaybettiðim meleðimin yokluðuyla

iki dünya arasýnda kutsal kitapla, alýmdaki yazýyla

kýrýyorum kalemimi oracýkta son söz olan adýnla.

( SESSÝZ ÇIÐLIK )



















Sosyal Medyada Paylaşın: