Bu kin, nefret, düþmanlýk acaba niye? Ýþ yerine gittim nedenini sorayým diye.
Arkadaþlarýna sordum abimiz nerede Az önce çýktý; karþýdaki binada, ileride.
Biraz bekledim karþýdan gelen olmadý, Gelip de hoþ geldin diye kafa yormadý.
Aðzýmdan yanlýþ kelime mi çýktý acaba. Kalbini kýrdým belki de davrandým kaba.
Kendisi görgülü, nazik kendini bilen biri, Konuþmasý gayet iyi,düþüncesi hep ileri.
Saygý gösterir; hep abi derdim kendine. Güler yüzlü biri merhaba ile baþlar güne.
Çok doðru; biriyle samimi olduðun zaman, Mesafeyi koru sonunda demeyesin aman.
Atalarýn sözü doðru; insanlarla konuþ ama. Fazla samimi olduðunda düþersin gama.
Fazla samimi deðildik görüþürdük her gün, Hal hatýr gününü sorma, ne yaptýn bugün.
Ýþte böyle günler hal hatýr sormayla geçer. Samimi, yapýlan sýcak kahve ve çaydan içer.
Gerçekten komþuluk, arkadaþlýk çok güzel, Komþuluðun güzelliðine þahittir her güzel.
Bizimkisi de iþte böyle bir komþuluk iliþkisi, Komþuluk iliþkisi hayran býrakmýþ herkesi. ………………………………………………………….. ………………………………………………………….. Ne güzeldi hal hatýr sorduðumuz o günler, Güzel olduðu zaman güzel hatýrlanýr dünler.
Ýnsan hayatý sorun olmayýnca çabuk geçer, Elinden geldiði kadarýyla iyiyi doðruyu seçer.
Doðru, iyi olaný seçmeye çalýþtýk her zaman. Ama yine de baþýmýzda eksik olmadý duman.
Bu dumaný uzaklaþtýrmaya çalýþtýk kafadan, Kafamýzýn rahatý için dilimiz ayrýlmaz duadan.
Doðru dürüst olmak varken düþmanlýk niye, Doðruluk, güzellik, hoþgörü… Ver her bireye.