Karanlığın Kayıplığı

Ve lodosa vuruyorum aþkýn demini
Siyah yazýyorum seni siyah
Geceler gibi deðil
Gözlerin gibi siyah


Korktuðum tebessümlerinden yol alýyorum
Aþk gözlerime dokundurduðun körlük
Zindan gecelerde prangalanan matem aþk
Aþk küçücük bir bakýþýnla kocaman susuþlarý doðuran
Ve seni anneme benzetmektir
Aþk,gözlerinde gördüðüm Kudüs ile
Beyrut sokaklarýndan ellerinde kurutamadýðým güller
Aþk gecenin siyahýyla gözlerinin savaþmasý
Ve her seferinde gözlerinin o maðrur zaferi
Vakur duruþlarý seni beklerken yok etmekti aþk
Annemin gözlerime sürdüðü sadakat
Aþk..."seni anneme benzetmekti"


Ýs’imden kaçtýðým zamanlarda gözlerin vardý orada
Karanlýklarýnda zayýf duruþlarýmý isyan ettirirken ben
Küstüðüm küskünlüklerini asiyorsun boynuma
Ben gidiyorum susuþlarý bedenimi sararken
Seni arýyorum son defa
Ve bir an kýrýlýrken tekrar seni yazýyorum
Gözlerin gelince ufkuma
Aklýmdan çýkmýyorsun
Aklým çýkýyorda,
Nefesine dokunuyor nefesim
Neredesin
Hâlâ mý uzaklarda?


Gözlerime dokunan güneþin
Saçlarýndan kaçýþýyor geceler
Ellerinde yorgunum ben
Yaðmurlarýn kurutuyor güneþi
Öldürüyorsunuz kendinizi
Ben yaþamýyorum ki hâlâ bakma
Sahipsizliðini asýyorsun boynuma
Gözlerinin karanlýðýnda kayboluyorum
doðru yerde olduðumu biliyorum ama
Kayýplarýnda bile yoksun sen
Ýmkânsýzlýðýna küfretmek isterken
dilim þiirden baþka bir þey bilmiyor
Öðreniyorum
Sonra yine kayboluyorum
Gayb oluyorum...



Nerelerde yoksun ki sen
Bahar güneþi
Ellerinin olmazlýðýný gözlerimden kopartýyorum
Artýk bir âmâ olarak yaþamaktan hiç çekinmeyen bir adamýn
sensiz saatlerini þiirlere asýyorum
Duymuyorsun
Duyuyorum...







Sosyal Medyada Paylaşın: