Cem

Cemreler düþüren diller ne tatlýdýr,
Eser geçer gönüllerin bahçesinden.
Mevsimler hep bahar sayýlýr,
Yaðmurlar buzlara dökülürken.
Irmaðýn akýþýndan bilirim saygýyý,
Laleli daðýn nazýnda giz sabýr.
Duman olup uçarken efkarýn kayasý,
Issýz gecelerden mehtap utanýr.
Rüyalardan sonra güzel umutlara
Ilýk yolculuðu baþlarsa hayallerin;
Mutlaka güneþ baþka doðar ufukta,
Neþesi görülmeye deðer iki mavinin!
23.12.2016-Ahmet BOZTAÞ
Sosyal Medyada Paylaşın: