Afedin çocuklar

Tebessümleri okunmuyordu yüzlerinde
Korku vardý minacýk yüreklerinde
Yaþamýn ne olduðunu bilmeden daha
Masmavi gökyüzleri kap karanlýktý
Yüzlerinde korku kalplerinde acýlar vardý
Oysa gülüþleri daha tap tazeydi
Yaþamadan ölen çocuklarýn gülüþleri

Dünya büyükleri otururken koltuklarda
Kulaklarýmda çocuklarýn çýðlýðý
Ölüm topluyordu onlarý sokaklarda
Minacýk cocuk cesetleri analarýnýn kucaðýnda
Feryadý var o analarýn sisli karanlýk bulutlarda
O haykýrþýlarý yeter insan olmaya ama insan olana

Af edin siz bizi çocuklar
Ölesiniz diye sizi doðurmadýk büyütmedik
Sizler büyümeden biz kirletik dünyanýzý
Oysa size gelecek býrakacaktýk vardý öyle bir sözümüz
Baðýþlayýn insan olmayý size gelecek býrakmayý beceremedik
Hep beraber insanca yaþamayýda bilemedik
Hayvanlarýn koklaþarak anlaþtýðý bu dünyada
Bizler insan olamadýk
Sosyal Medyada Paylaşın: