’’Vatanýn baðrýna düþman dayamýþ hançerini,
Yok mudur kurtaracak,bahtý kara maderini.’’
Namýk Kemal
O zamanlar, tanklarýyla, gemileriyle, toplarýyla,
Ve ciðeri beþ para etmez askerleriyle gelmiþlerdi,
Az kalmýþtý, neredeyse baðrýmýzý delmiþlerdi....
Bu zamanlar, üç kuruþluk televizyon dizileri ile,
Çikolatalarý, biralarý, viskileri, þaraplarý,
Habire kaçan kadýn çoraplarý,
Porno filimleri,
Hayali kahramanlarla dolu sinema filimleri,
Halý ve kilimleri,
Akla ve mideye zarar hamburger dilimleri ile,
Adým adým yaklaþýyorlar baðrýmýzý delmeye...
Filimleri onlar çekiyor,
Komþu milletlerle aramýzý bozup,
Kin tohumlarýný onlar ekiyor,
Tarihi eserleri onlar kaçýrýyor,
Belgeselleri onlar oynatýyor,
Bize katliam dayatýyor,
Yoksul ülkeleri alabildiðine karýþtýryor,
Þiþkebap ve raki kelimesinden,
Bir de merhabadan baþka bir kelime öðrenmeden,
Dövizde býrakmadan çekip gidiyorlar....
Sonra yine geliyorlar;
Hem de akýn akýn Transatlantiklerle...
Kadýn gay’ler, erkek gay’ler,
Vay benim insaným vay,
Bunlarý görünce acep neyler...
Bunlardan gelecek üç kuruþ dövize,
Eðer kaldýysa memleket,
Aman ha!! uzak durun sonu felaket...
Hayatý hýzlý yaþamaya çalýþýyorlar.
Müzikleri hýzlý, arabalarý hýzlý,
Bilgisayarlarý, uçaklarý hýzlý,
Kimin eli kimin cebinde belli deðil,
Alem yaparlar, oðlanlý kýzlý...
Farkýnda deðiller aslýnda,
Hýzla kirleniyorlar; hýrs,acý yoksulluk,
Bu insanlarýn neslinde...
Bir gün anlayacaklar,Rabbimin eli kimin üstünde...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.