Köz Oluyordum

öyle güzel bakýyordun ki,
gözlerin þiir doðuruyordu yüreðime.
yüreðimde maviye dokunuyordu çocuklar
saçlarý örgülü çocuklar gülümsüyordu
zamansýz bir mevsim yitip gidiyordu avuç içlerimde
ve þakaklarýmda sevdanýn ellerinden tutuyordum
sen þiir oluyordun tenimin her santimine
ben mýsra mýsra kokunu içime çekiyordum
gökyüzü griye dönüyordu yüzünü
yüzümde saðnak bir yaðmur damlasý
içini içeme döküyordu
ben boðulurcasýna sana sarýlýyordum
sen þehrine yasaklanýyordun

saçlarýn parmaklarýma dokunuyordu
umudundan vurulan bir serçe çýðlýk saçýyordu
býçak kemiði sýyýrýyordu
kurþun göðsüme saplanýyordu
dilim lal kesiliyordu
binlerce söz
binlerce sen
binlerce sevda
yok olup boðazýma düðümleniyordu

ama içimdeki yarama taþ atýyordun
derinden gelen ses bendim
gök kuþaðý doðsun istiyordun
güneþ mevsimini yitirmiþti bilmiyordun
sen bahar oluyordun
ben mevsimini yitirmiþ köz oluyordum

ibrahim dalkýlýç

21/12/2016
15:05 izmir
Sosyal Medyada Paylaşın: