lafýn birini goyup birine geçiyoz emme geþmiþ gün gýybet olmasýn günahlarýný oballarýný almayan hepiciði ýramatlýk oldu getdi öte dünneye bi biz galdýk fani dünnede biz de bu dünneye gazzýk çakacak de(ði)liz helbetde Allah iyman-Gur’an nasip etsin son nefeste salavat getirmek nasip etsin..
hepiciði nur içinde yatsýnnar gabirleri cennet olsun emme taha dün gibi aklýmdalar Haçça Dezemin gýzýynan söz kesdiler bize
ebi-ceddi aramýzdan su sýzmayo sanýsýn ben mütemadiyen dezemgilin iþinde gaydýndayýn dezemgilde o(ð)lannarý file olmayýnça mýdýr ne beni yere göðe sýðdýramayollar bi de yeðeniyin, üsdelik “ilk göz aðrýsýyýn” ya gören kýzý deði(l) de bana dezem havas sanar
hani ýccýk da garibenner, yalýnýzlar gerçi Sülemen Emmi zaten elin etlisine sütlüsüne bek garýþmaz mýsmýrýn gýlýbýðýn tekiydin emme, Allahý var; dezem mencilis adamýydý ettiði yenir, dikdiði keyilir lafý dinnenir, dilektor garýydý Allah bilip duru Sülemen Emmiyi adam eden dezemdir.
ha; gerþi Sülemen Emmi eyi, hoþ da o zamanýn behrinde “zalým” olmadýn mýydý var yaa kendi malýna maþatýna sözünü geçirtmezdi çeteler ýçcýk da horlandýklarýndan belki de geldi geþdi beni hep el üsdünde dutdular el-böbek, gül-böbek pehpehlediler elleriynen beslediler, a(ð)zýma dýkým dutdular.. mütemadiyen ordayýn, onarýn iþini iþleyorun sanýsýn dezemlerin çocuyun
o aralar ben de yaman bi herif oldum kiyne deme öyle böyle deði valla benin deyene dönüp bakmayon yediðim öðümde yemedim ardýmda yerde alýyon, havada savýrýyon asdýðý, asdýk, kesdiði kesdik “dediðim dedik! çaldýðým düdük” ta öyle.. Yalavaþdan bi dakým kesindim. beyle paþalar gibi yelek dikindim dezem elindehini avcýndahýný bana harcayo cebin harþlýksýz galmayo..
senin Sarýlarýn alayýnýn benden ödü sýdýyo, anam avradým ossun esgiden garazýna has-öz ekinnerini güder, keleklerini bozardým, biþiycikler deyemezlerdi valla.. bi çatsalar ya! tebelleþ olacan, fýrsandýný gollayýp; mahanaya bakýp durun bi çatan piþman, bi çatmayan annacan tam püsgüllü bela.. yerden gözden ýrak!
emme “Dezemin Elif zevdasý”ynan boþlayvýdým Sarýlarý-marýlarý ta .mýna ðoyan ne halleri varýsa görsünner döyüsler deye mükellef olmak, yahut adam yerine ðonmak; havaslýk, deliðannýlýk öyle bi þiyidi iþdee
hinci havaslýk mý var leenn aldýn mý aldým, vardýn mý vardým hadi güle ðüle.. olmadý mýydý da “heyvallah bana”
o zamannar, söz temsili birini bellikledin miydi asgere mi gettin.. gelesiye deði(l), ölüp ölesiye kimse “gözüyün üsdünde gaþýn göðsüyün üsdünde baþýn var” deyemezdi
biri bi döyüslük mü etdi kimse selem mermezdi hinci? Hey bobam heeyy!! öyle bi döyüüsün gýzýna sahap çýkan olmaz o(ð)lunu minasip gören olmazdý odaya gayfaya pacaya varsa yanýna oturan çayýný içen deði selem merse alan olmazdý, gayfayý terketmeknen deðil bi taha ebi ceddi oraya uðranmazdý köyün dýþýna sürüvürlerdi adamý..
onun uçun öyle eðri-büðrü bi halt edecek adam öðünü-sonunu düþünür “bir ðören olu, bi duyan oluvuru” deye yerin gula(ðý) var deye bi adým atar, dokuz düþünürdü hýrsýzlýk edecek yalancý þahitlið-etcek adam da nasý(l) unudulur! unudulmaz boðaz; dokuz boðumdur
Resim Muzaffer Saðýr
SIRA ÝLE OKUNMAYA UYGUNDUR.
Sosyal Medyada Paylaşın:
İbrahim Çelikli. Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.