GÜLYÜZLÜM'E HASRET (205)

GÜLYÜZLÜM’E HASRET (205)

Hasta olalý da üç yýl olmuþtu.
Kader gül yüzlümden ayýrdý beni.
Tutmaya çalýþtým elimden uçtu.
Çok zaman geçmedi daha da yeni.
Kader gül yüzlümden ayýrdý beni.

Bin bir dert ile de yeksan yaþadým.
Çok çalýþtým ama baþaramadým.
Ecel bu; elimden aldý, þaþýrdým.
Asla unutamam, unutmam onu.
Kader gül yüzlümden ayýrdý beni.

Geçmiþin bir kýsmý bayramým oldu.
Diðer bir kýsmý da boraným oldu.
Otuz beþinci yýl yýkýmým oldu.
Sevmeyeni yoktu, çoktu seveni.
Kader gül yüzlümden ayýrdý beni.

Yanar þu bedenim yanar kavrulur.
Esen her rüzgarda yürek savrulur.
Her an her dakika aklýma vurur.
Ölüm ne zamandýr, yoktur bileni.
Kader gül yüzlümden ayýrdý beni.

Rahmet diliyorum sevdiðim cana.
Dualarým saygým ulaþsýn ona.
Ýki güzel oðul býraktý bana.
Arkasýnda çoktur dua edeni.
Kader gül yüzlümden ayýrdý beni.

Onu çok sevmiþtim hem de öyle çok.
Ondaki güzellik hiç kimsede yok.
Acýsý hasreti sinem de bir ok.
Kötü bir hastalýk ölüm nedeni.
Kader gül yüzlümden ayýrdý beni.

Özümde sözümde onun yangýsý.
Öyle çok ki acý desem hangisi.
Kanatýr içime çöker acýsý.
Onu çok sevendi Yitik Ýlhan’ý
Kader gül yüzlümden ayýrdý beni.

Ýlhan ATEÞ (Zayi Ozan)
Ankara, 20/12/2016 Salý
Yayýn : 21/12/2016 Çrþ.
www.edebiyatdefteri.com/siir/1066721/

Sosyal Medyada Paylaşın: