Var mı Mektup Yazan Delikanlı

Var mý mektup yazan delikanlý,ya da genç kýz,
Bu devirde sevdiðine,
Ucunu yakýp yakýp gönderen?
’Ben de sana yanýyorum Nesteren.’
Nerdee,arasan da bulamazsýn...
Onlar artýk çook gerilerde kaldý,
Mektuplarýn arasýna e-mail’ler,bilgisyarlar daldý...

Mektup diye bir edebi tür bile kayboldu neredeyse.
Tanýnmýþ yazarlar,þairler arasýnda mektuplaþmalar,
Kitap yapýlýrdý çok kere,
Ýnretnet’le çetleþmek icad oldu,
Mertlik bozuldu,
Mektuplar tarihi eser gibi,
Sýra sýra müzelere dizildi...

Kendime bakýyorum,
En son mektubu askerde yazmýþým,
Acemi birliðinden aileme.
Kart atmakta yok artýk;
Telefon la mesaj gönder gitsin...

Mektup özlemdir,hasrettir buram buram.
Delikanlý söyleyemediði aþkýný,
Kaðýda yazýp verir sevdiðine...
Niye;
Çünkü, hiç bir kaðýdýn yüzü kýzarmaz bozarmaz diye...
Bak iþte geldi cevap,
Yüreði pýrpýr sevdi yine...

Evvela bahusus selam eder diye baþlar.
Büyüklerin ellerinden,küçüklerin gözlerinden öperim,
Diye devam eder,gurbetten yazýlan mektup...
Bazen üç gün de gelir,bazen üç ay da,
Bekler durur artýk postacýnýn yolunu...

’Yine yakmýþ yar mektubun ucunu’
Güzel türkülerimizden.
O da unutulup gidecek herhalde,
Bundan sonra,kimse iki satýr bir þey yazmazsa...
Sosyal Medyada Paylaşın: