O KARA GÜN...
Gittiðin o kara gün var ya ...
Ben ve yorgun yüreðim,
Heba olmuþ yýllarým, emeklerim
Hangisine yanacagimý bilemediklerim ,
Mühür vurduk sevdalara ardýndan ...
Gittiðin o kara gün var ya
Farkettim ki ýsýtan evimi, yüreðimi
Güneþ deðil, senmiþsin ...
Þimdi doðsa da her sabah ufuktan ,
Üþüyorum iliklerime kadar ,
Sensiz ve Yalnýzlýktan ...
Gittiðin o kara gün var ya
Sanki alev aldý dört bir yan
Simsiyahtý hüzün ,bitmiyordu gam ...
Biraz kül...Biraz duman kaldý,
Hiç sönmeyecek sandýðým bu yangýndan ,
Dünüme, bugüne ,yarýnýma savrulan ...
Gittiðin o kara gün var ya
Gün müydü, gece miydi ,
Kýyamet gibiydi, ayrýmsanmayan
Eze eze gittin üstelik yüreðimi ,
Yittin hülyalarýmdan...Düþtüm
Dizlerim deðil ,düslerimdi kanayan ...
Gittiðin o kara gün var ya ,
Tam da o gün durdu zaman ...
Sensizliði demleyip, sessizce yudumladým
Ýçtiðim çay bile zehirdir ardýndan ,
Hiçbirþey tamam olmadý senden sonra ...
Gittiðin o kara gün var ya...
Simsiyahtý hüzün ,bitmiyordu gam ...
Hep eksildim,sensizdim, hep noksan ...
Ayþegül bahçeci
18.12.2016
Sosyal Medyada Paylaşın:
Ayşegül bahçeci Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.