YAŞARKEN AYRI ÇEKTİRDİN ÖLÜRKEN AYRI

Nasýl bir yanýlgýdýr,
Seni benden alýp götüren.
Nasýl bir yanlýþtýr,
Bitmez denilen bu aþký bitiren.
Ey gökleri yerlere indiren,
Yerleri diplerle bir eden.
Ey güneþle ayý birleþtiren.
Beni yaþarken öldüren,
Ruhumu yakýp küle çeviren.
Hasretin ateþi,
Cehennemi aratýr oldu.
Yokluðunun acýsý,
Boðazýma kadar doldu.
Nefesim kesildi,
Sabrým tükendi,
Ellerim ayaklarým çekildi,
Bedenim desen,
Bir deri bir kemik kaldý.
Bitmez mi aþka sürgünüm.
Gülmez mi bir daha yüzüm.
Nasýl bir vicdandýr sendeki,
Nasýl bir öfkedir içindeki.
Bu nasýl bir sýnavdýr,
Neden hep kötüler kazanýr.
Neden iyiler sürekli azalýr,
Yok mudur aþkýn ödülü,
Yoksa insanlýk gerçekten öldü mü?
Neden kýymet bilinmez.
Neden seven sevilmez.
Neden kalbini verene gönül verilmez.
Ey bendeki ben,
Ey içimde binlerce kez ölen.
Ey yüreðime gömülen,
Yaþarken ayrý çektirdin,
Ölürken ayrý.
Naaþýn bile,
Yüreðimi acýtýyor gayrý.
Git artýk,
Hangi tende yaþarsan yaþa.
Yeter ki bana bir daha bulaþma.

Celal BAHAR
Sosyal Medyada Paylaşın: