Dün gece yine yalnýz gezdim ýssýz sokaklarda Dertleþtim sokak lambasýyla sende benim yalnýzsýn gibi diye Senle ben arasýnda bir fark göremiyorum ikimizde içimizde yanan ýþýkla avunuyoruz
Gözlerim arýyor bana bakan güzel yeþil gözlerini Ellerim arýyor o pamuk tutan ellerini Uzaklardasýn, Hasretinle yanan bu bedenim oldu kefenim Artýk bundan sonra tek baþýma biriyim Sensiz yüreðimin yetimden farký kalmadý
Býktým artýk her gece göz yaþý dökmekten Dayanmaz oldu artýk bu bedenim hasretine Boþ hayallerde yalan oldu benliðim Sen yoksun bu yalan dünyayý ne yapayým
yüreðim suskun Sensizliðin gündüzünü yaþýyorum yaþadýðýmýz onca þeylerin peþinden koþuyorum Hayallere dalýyorum acaba gelir mi yaþarmýyým diye düþünüyorum Sensiz gönlüm deli divane Yaþanamaz olsa da sensizlik sabrediyorum
Sosyal Medyada Paylaşın:
Ramazan konak Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.