HIRSLANIYORUM...

Ufkuma uçuyorum kartal pençelerimle
Þahin bakýþlarým deliyor arþý
Kanat açýyorum deli rüzgarlara...
Dur diyorum dur;
Bekle!...
Beni de götür estiðin yerlere.


Kara bulutlar sarýyor dört bir yanýmý
Sis çökerken Tanrý Daðlarýnýn baþýnda
Kanýmý kaynatýyor Bozkurt sesleri kanýmý
Gözlerim parlýyor Dolunay’ýn ýþýðýnda...


Þavký düþüyorken hilal ’in, alaca karanlýklara.
Bozkurtlarýmla;
Hazarýn sisli yüzü, maviye boyanýyordu.
Al kanlara bezeniyordu Türk’ün yurtlarý
Anadolumda;
Anadolumda,
Türk’ün destaný yazýlýyordu...


Dinle!...
Orhun sesleniyor çaðýl çaðýl
Nal seslerini,
At kiþnemeleri duyuyorum...
Bir yiðit!.. diyor ileri,
Velhasýl;
Turan taþýyor yüreðimden,
Hýrslanýyorum...


Bir yanda, Aklým yürü diyor.
Bir yanda, fikrim bekle.
Gönlüm zikirde hep, teslim Hakk’a
Sakla us’unda rüyaný sakla,
Kabul diyor dileðin;
Uslanýyorum...




Erdinç SERT
Sosyal Medyada Paylaşın: